Άγιος Μενέλαος

Ο Άγιος Μενέλαος με τη Χάρη του Θεού, έκανε πολλά θαύματα, ενόσω βρισκόταν ακόμη εν ζωή, ως ηγούμενος. Παρακάτω αναφέρονται συνοπτικά πέντε από αυτά: 1) Ένας άνθρωπος, που τον έλεγαν Ροβέρτο, και καταγόταν από την Turonius υπέφερε από άσχημη παραλυσία, πήγε στην Θεία Λειτουργία, που έκανε ο Όσιος Μενέλαος ως ημιαγρυπνία, τον εσταύρωσε, τον κοινώνησε και έγινε εντελώς καλά και περπάτησε. 2) Μια γυναίκα που είχε χάσει το φως της, γεννημένη στο Carantonio όπου τιμούσε ιδιαίτερα την Μητέρα του Θεού, ήλθε κι αυτή ως προσκυνήτρια σε μια Ακολουθία και μόλις συνάντησε τον Άγιο, αμέσως είδε. 3) Ένας άνδρας τυφλός εκ γενετής, ονόματι Karaldis, ευγενής από το Παρίσι, συνάντησε τον Γέροντα, ο οποίος εποίησε πηλόν από το αγίασμα της Μονής, τον εσταύρωσε εν ονόματι του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού και ώ του θαύματος άρχισε να βλέπει και να δοξάζει τον Θεό, ως ο τυφλός του Ευαγγελίου. 4) Ένα παιδί που το συνάντησε πεθαμένο, το είδε με τόσην αγαπητική δύναμη και συμπάθεια, που με την πύρινη ικετηρία του προς τον Κύριον της ζωής και του θανάτου, «ο τον θάνατον σκυλεύσας», τον επανέφερε πίσω στην ζωή. 5) Έχοντας ως υπόδειγμα τον θαυμαστόν πνευματικόν του προστάτη, Όσιο Βενέδικτο, εξέβαλε δαιμόνιον με μόνο ένα ράπισμα.

Ο Όσιος Ξενοφών κατοικούσε στην Κωνσταντινούπολη κατά τους χρόνους των αυτοκρατόρων Ιουστίνου Α’ (518 - 527 μ.Χ.) και Ιουστινιανού (527 - 565 μ.Χ.). Ήταν πλούσιος συγκλητικός και διακρινόταν για την βαθιά ευσέβειά του προς τον Θεό. Είχε δύο παιδιά, τον Αρκάδιο και τον Ιωάννη. Μόλις αυτά τελείωσαν τα εγκύκλια γράμματα, τα έστειλε στη Βηρυτό της Φοινίκης, για να μελετήσουν και να σπουδάσουν τη νομική επιστήμη. Καθ’ οδόν το πλοίο με το οποίο ταξίδευαν ναυάγησε. Διασώθηκαν όμως και μετέβησαν στα Ιεροσόλυμα όπου έγιναν μοναχοί. Οι γονείς τους, Ξενοφών και Μαρία, τους αναζήτησαν και πληροφορήθηκαν ότι διάγουν στην έρημο ασκητικό βίο, δόξασαν τον Θεό και αποταξάμενοι τον κόσμο, ακολούθησαν και αυτοί το μοναχικό βίο. Ο Ξενοφών, η γυναίκα του και τα παιδιά τους πρόκοψαν τόσο πολύ στην αρετή και στη φιλανθρωπία, ώστε τους αξίωσε ο Θεός να επιτελούν και θαύματα. Έτσι η θεία αυτή οικογένεια έζησε θεοφιλώς και κοιμήθηκε με ειρήνη.

Εικόνα του Αγίου Σμαράγδου του Μάρτυρα. Ο Άγιος Σμάραγδος ήταν ένας από τους Άγιους Τεσσαράκοντα Μάρτυρες που μαρτύρησαν στην Σεβάστεια της Μικράς Ασίας.Οι Άγιοι αυτοί ήταν επίλεκτοι στρατιώτες του Λικινίου.Όταν ο Λικίνιος ξεκίνησε διωγμό εναντίον των χριστιανών,απαίτησε από τους στρατιώτες του να ασπαστούν τα είδωλα.Εκείνοι όμως αρνήθηκαν,με συνέπεια να συλληφθούν από τον έπαρχο Αγρικόλα και να υποστούν φρικτά βασανιστήρια.Τελικά,ρίχτηκαν σε μια παγωμένη λίμνη,όπου βρήκαν μαρτυρικό θάνατο. Το έτος 438 μ.Χ. η αυτοκράτειρα Πουλχερία βρήκε τα λείψανα των Αγίων που ήταν κρυμμένα στον ναό του Αγίου Θύρσου και οικοδόμησε ναό στη μνήμη τους.Ο Άγιος Σμάραγδος και οι Σαράντα Μάρτυρες που μαρτύρησαν στην Σεβάστεια εορτάζονται από την Ορθόδοξη Χριστιανική Εκκλησία στις 9 Μαρτίου εκάστου έτους.