Βάρος | 0.10 kg |
---|---|
Διαστάσεις | 172 × 122 cm |
.
€7.00
Πατρόν για κόλλυβα
Τα κόλλυβα είναι βρασμένο σιτάρι. Το σιτάρι με το βράσιμο, φανερώνεται η διάλυση, η φθορά των σωμάτων των κεκοιμημένων.Τα κόλλυβα καθιέρωσε με θείο όραμα στον Αρχιερέα, ο Άγιος Θεόδωρος ο Τήρων, το πρώτο Σάββατο των Νηστειών, να βράσει σιτάρι και να το μοιράσει στους Χριστιανούς.
Τα κόλλυβα συμβολίζουν την κοινή Ανάσταση των ανθρώπων. Όπως ο σπόρος του σιταριού πέφτει στη γη, θάβεται και σαπίζει χωρίς όμως να φθαρεί και έπειτα φυτρώνει καλύτερος, έτσι και το νεκρό σώμα του ανθρώπου θάβεται στη γη και σαπίζει, για να αναστηθεί και πάλι άφθαρτο και αιώνιο.
Κόλλυβα ετοιμάζουμε τα Ψυχοσάββατα, ( Σάββατα πριν τις Κυριακές της Απόκρεω και της Πεντηκοστής) καθώς και στα μνημόσυνα που τελούμε στην Εκκλησία για την ανάπαυση των κεκοιμημένων προσώπων. Μετά το τέλος της θείας ακολουθίας τα μοιράζουμε στους πιστούς και λέμε “Αιωνία η Μνήμη”. Επίσης κόλλυβα φτιάχνουμε προς τιμήν των Αγίων κατά την ημέρα της γιορτής τους. Στα κόλλυβα των κεκοιμημένων σχηματίζουμε σταυρό ενώ στα κόλλυβα των Αγίων συνήθως κάνουμε την εικόνα τους.
3 σε απόθεμα (επιπλέον μπορεί να ζητηθεί κατόπιν παραγγελίας)
Βάρος | 0.10 kg |
---|---|
Διαστάσεις | 172 × 122 cm |
Ο Όσιος Ξενοφών κατοικούσε στην Κωνσταντινούπολη κατά τους χρόνους των αυτοκρατόρων Ιουστίνου Α’ (518 - 527 μ.Χ.) και Ιουστινιανού (527 - 565 μ.Χ.). Ήταν πλούσιος συγκλητικός και διακρινόταν για την βαθιά ευσέβειά του προς τον Θεό. Είχε δύο παιδιά, τον Αρκάδιο και τον Ιωάννη. Μόλις αυτά τελείωσαν τα εγκύκλια γράμματα, τα έστειλε στη Βηρυτό της Φοινίκης, για να μελετήσουν και να σπουδάσουν τη νομική επιστήμη. Καθ’ οδόν το πλοίο με το οποίο ταξίδευαν ναυάγησε. Διασώθηκαν όμως και μετέβησαν στα Ιεροσόλυμα όπου έγιναν μοναχοί. Οι γονείς τους, Ξενοφών και Μαρία, τους αναζήτησαν και πληροφορήθηκαν ότι διάγουν στην έρημο ασκητικό βίο, δόξασαν τον Θεό και αποταξάμενοι τον κόσμο, ακολούθησαν και αυτοί το μοναχικό βίο. Ο Ξενοφών, η γυναίκα του και τα παιδιά τους πρόκοψαν τόσο πολύ στην αρετή και στη φιλανθρωπία, ώστε τους αξίωσε ο Θεός να επιτελούν και θαύματα. Έτσι η θεία αυτή οικογένεια έζησε θεοφιλώς και κοιμήθηκε με ειρήνη.
|
Η Αγία Αριάδνη αν και δούλα, ήταν ανώτερη και λαμπρότερη από πολλές κυρίες, δούλες των κοσμικών ματαιοτήτων και των γήινων μολυσμών.
Η Αγία Αριάδνη έζησε στα χρόνια των βασιλέων Αδριανού και Αντωνίνου (117 - 139 μ.Χ.), και έγινε χριστιανή στη πόλη των Προμισέων (ή Πρυμνησού) στο θέμα της Φρυγίας Σαλουταρίας. Όταν το πληροφορήθηκε ο αφέντης της Τέρτυλος, ένας από τους ισχυρότερους πρόκριτους της πόλης, την πίεζε να επανέλθει στην ειδωλολατρία. Εκείνη όμως επέμενε στην χριστιανική ομολογία της, και στάθηκε αδύνατο να την πείσουν να θυσιάσει στα είδωλα, κατά την ήμερα μάλιστα που γιόρταζε τα γενέθλιά του ο γιος του κυρίου της. Τότε την έδειραν σκληρά και τη βασάνισαν για πολύ, αφού έγδαραν τις σάρκες της με σιδερένια νύχια.
Για να αποφύγει περισσότερες πιέσεις, εγκατέλειψε το σπίτι του κυρίου της. Και ενώ την καταδίωκαν, έπεσε σε γκρεμό όπου και βρήκε τον θάνατο. Άλλες Συναξαριστικές πηγές, αναφέρουν ότι η ίδια η μάρτυς, παρεκάλεσε τον Θεό να ανοίξει μία πέτρα και να την δεχθή στην ρωγμή της. Εκεί μέσα η Αριάδνη ευχαριστώντας τον Θεό παρέδωσε το πνεύμα της. Τους διώκτες της θανάτωσαν με δόρατα άγγελοι Κυρίου.
|
.