ΒΙΒΛΙΑ

Ο Άγιος Νεκτάριος ήταν  πολυγραφώτατος συγγραφέας. Μας άφησε συγγράμματα θεολογικά, δογματικά, λειτουργικά και οικοδομητικά, που κυκλοφορούν και μελετούνται από πολλούς πιστούς. Συγχρόνως είχε και χάρισμα ποιητικό, υμνογραφικό και ανύμνησε με αυτό προ πάντων την Υπεραγία Θεοτόκο, την οποία ιδιαιτέρως ευλαβείτο. Συνέθεσε πολλούς ύμνους και ωδές προς την Αειπάρθενον, που απετέλεσαν μια ωραία συλλογή με τίτλο «Θεοτοκάριον». Στην εισαγωγή αυτού του βιβλίου αναφέρει ότι οι ύμνοι αυτοί είναι έκφραση της ευγνωμοσύνης του προς την Παναγία. « Εποίησα ωδάς τίνας και ύμνους προς αίνεσιν και ανύμνησιν της Παναγίας Μητρός του Κυρίου, της Γοργοεπηκόου και ταχείας εις αντίληψιν, βοήθειαν και προστασίαν των επικαλουμένων αυτήν, και προς έκφρασιν της Απείρου προς αυτήν ευγνωμοσύνης μου δια τας πολλάς προς εμέ Αυτής ευεργεσίας».

Η Αγία Λουκία έζησε  τον 3ο αιώνα μ.Χ. και καταγόταν από τις Συρακούσες της Σικελίας. Μοναχοκόρη, είχε ορφανέψει μικρή από τον πατέρα της και έμεινε μόνη με τη μητέρα της, η οποία ήταν άρρωστη βαριά. Έχοντας απελπιστεί από τη βοήθεια των γιατρών, ευελπιστούσε μόνο σε θαύμα για την ίαση της ασθένειάς της μητέρας της. Γι' αυτό μετέβηκαν στην Κατάνη, όπου βρίσκονταν το λείψανο της Αγίας Αγαθής . Το βράδυ που έπεσε να κοιμηθεί η Λουκία, αφού είχε προσευχηθεί θερμά για την υγεία της μητέρας της, είδε την Αγία Αγαθή σε όραμα. Η Αγία της είπε ότι η μητέρα της θα γιατρευτεί, αλλά η ίδια θα στεφθεί το στέφανο του μαρτυρίου. Η Λουκία περιχαρής, ξύπνησε το πρωί  περιμένοντας την ανάρρωση της μητέρας της, αλλά και για το μαρτυρικό στέφανο που την περίμενε. Όταν γύρισαν στις Συρακούσες την κατήγγειλαν στον αυτοκράτορα Δέκιο, λόγω του φιλανθρωπικού και χριστιανικού της έργου. Επειδή δεν απαρνήθηκε την πίστη της στον Κύριο, διατάχθηκε ο θάνατός της. Η Αγία Λουκία παρέδωσε το πνεύμα της κάτω από το ξίφος του δημίου.