ΒΙΒΛΙΑ

Όταν το 1942, μέσα στις ιδεολογικές ζυμώσεις της καθολικής Εθνικής Αντίστασης, άρχισα την προσπάθεια για την συγκρότηση μιας νέας σκέψης, που ν' αντιμετωπίζει ολοκληρωμένα το κοινωνικό και πνευματικό πρόβλημα του σύγχρονου ανθρώπου, σκέφθηκα πως η συνειδητοποίηση της ιδιοτυπίας του ανθρωπίνου όντος σε σχέση με τα άλλα ζωικά όντα, έπρεπε ν' αποτελέσει την αφετηρία του στοχασμού μου. Κι έτσι "εξαίφνης" αντιλήφθηκα πως η προσωπική οντοσυνειδησία, η συνείδηση του υπάρχω ως "εν" μέσα στο ένα Είναι των πάντων, αποτελεί το στοιχείο που δίνει στον άνθρωπο την ιδιοφυία του. Όμως προχωρώντας δεν άργησα να καταλάβω πως η συνείδηση αυτής της ιδιοτυπίας του ανθρώπου ταυτίζεται με την αρχαιο - ελληνική αντίληψη για τον άνθρωπο, η οποία μάλιστα μέσα στο Βυζάντιο έδωσε το ανθρωπολογικό στήριγμα της αποκαλυπτικής χριστιανικής Ορθοδοξίας. Με τον τρόπο αυτό η προσωπική μου αναζήτηση δέθηκε απόλυτα με τον πυρήνα της εθνικής παραδόσεως κι έπαψε πια να είναι ατομική αλλ' έγινε ελληνοκεντρική και ταυτόχρονα ουσιαστικά οικουμενική, αφού συνελάμβανε αυτό που είναι το κατ' εξοχήν ανθρώπινο μέσα στον άνθρωπο. Έτσι η φιλοσοφία μου, ο διαλεκτικός περσοναλισμός, έγινε μια ελληνική φιλοσοφία του προσώπου με παγκόσμιο βέβαια χαρακτήρα. (Απόσπασμα από τον πρόλογο της έκδοσης)