ΠΑΙΔΙΚΑ

Η ιστορία της Γαρυφαλιάς είναι πέρα για πέρα πραγματική.  Στην αρχή, τραγουδήθηκε. Αυτό το τραγούδι, το ‘λεγε η γιαγιά στα εγγονάκια. Στο σπίτι μας το λέγαμε πολύ συχνά. Είναι από τα πρώτα που έμαθε να τραγουδά ο Μανουήλ κι η Ελενούλα μας. Μια μέρα, ήρθε στο σπίτι μας μια φίλη από το εξωτερικό. Αγαπούσε πολύ τα παιδιά και τους έλεγε τραγούδια. Έν’ απ’ αυτά, το ωραιότερο, έλεγε: Πόσο μ’ αρέσουν οι καραμελλίτσες, ήθελα να ‘χω δέκα σακουλίτσες... Ήταν τόσο εύρυθμο και εύηχο αυτό το τραγούδι, που σε λίγες μέρες το ‘μαθαν και το τραγουδούσαν όλοι στο σπίτι μηδέ της γιαγιάς εξαιρουμένης. Και φυσικά όλοι ξεχάσαμε τη Γαρυφαλιά. Μια μέρα, που το συλλογίστηκα, ανησύχησα. Λέγω, τι κάνουμε τώρα; κι εκάθησα κι έγραψα το τραγούδι της Γαρυφαλιάς. Ιστόρησα συνάμα κάτι ζωγραφιές κι ένα παραμύθι και τα ταίριαξα συναμεταξύ τους. Και τότε ησύχασα μάλιστα, εχάρηκα. Έτσι σας παραδίδω την ιστορία της Γαρυφαλιάς που έγινε τραγούδι και παραμύθι και ζωγραφιά. Αν κι εσείς χαρείτε μ’ αυτή, θα ‘ναι η χαρά μου ολοκληρωμένη (από τον πρόλογο του συγγραφέα).

Μ' ένα όμορφο τρόπο, πρωτοποριακό, με διάλογο, με χιούμορ, με χαρά, με δημιουργικότητα, με σωστή επικοινωνία, με φαντασία, συλλογικότητα και όρεξη οι μαθητές του Ολοήμερου Δημοτικού "Το Κρυφό Σχολειό"  (https://kryfoscholio.ac.cy/) συνέγραψαν ένα ωραιότατο από όλες τις πλευρές παραμύθι, που αγγίζει όλες τις παραμέτρους του θέματος-προβλήματος που λέγεται νερό. Μέσα από την Υδάτινη Πολιτεία και της σωστής εφαρμογής των κανόνων υδάτινης συνείδησης, βρίσκεται λύση στο πρόβλημα της ανομβρίας. Έκδοση: 2013 Σελίδες:48