04 Μάι
Άρθρο

Σοφά λόγια – Αποφθέγματα του Γέροντα Παϊσίου

Κάποιες από τις ρήσεις του, κάποια από τα αποφθέγματα του Αγίου Παϊσίου βοηθούν τους πιστούς να αντιμετωπίζουν τις δυσκολίες και να αντέχουν τα προβλήματα της εποχής. Τα λόγια του παραμένουν επίκαιρα και στηρίζουν τις ψυχές των πιστών.

«Εκείνος που αγωνίζεται πολύ καιρό και δεν βλέπει πνευματική πρόοδο έχει υπερηφάνεια και εγωισμό. Πνευματική πρόοδος υπάρχει εκεί που υπάρχει πολύ ταπείνωση.»
«Να αγωνιζόμαστε με όλες μας τις δυνάμεις για να κερδίσουμε τον παράδεισο. Είναι πολύ στενή η πύλη και μην ακούτε αυτούς που σας λένε ότι όλοι θα σωθούμε».
«Συνετός και μυαλωμένος άνθρωπος είναι εκείνος που αντελήφθη καλώς ότι υπάρχει τέρμα της παρούσης ζωής και σπεύδει και αυτός να θέσει τέρμα εις τα σφάλματα και ελαττώματά του».
«Η εμπιστοσύνη στον θεό είναι μια συνεχής μυστική προσευχή που φέρνει αθόρυβα τις δυνάμεις του θεού εκεί που χρειάζονται και την ώρα που χρειάζονται».

«Να αναθέτουμε το μέλλον μας στο Θεό. Η απόλυτη εμπιστοσύνη στο Θεό, έχει μητέρα την πίστη, με την οποία προσευχόμαστε και απολαμβάνουμε τους καρπούς της ελπίδας».
«Η πλήρης ανάθεση της ζωής μας στο Θεό, είναι μια λύτρωση από την ανασφάλεια που φέρνει η πίστη στο εγώ, και μας κάνει να χαρούμε τον παράδεισο από αυτή τη ζωή».
«Όταν, από φιλότιμο, κάνουμε τον Θεό να χαίρεται με τη ζωή μας, τότε Εκείνος δίνει άφθονες τις ευλογίες του στα φιλότιμα παιδιά του».
«Όταν αγωνίζεται με ελπίδα ο άνθρωπος, έρχεται η θεία παρηγοριά και νιώθει έντονα η ψυχή τα χάδια της αγάπης του Θεού».
«‘Οσο περισσότερο ζει κανείς την κοσμική ζωή, τόσο περισσότερο άγχος κερδίζει. Μόνο κοντά στο Χριστό κανείς ξεκουράζεται γιατί ο άνθρωπος είναι πλασμένος για το Θεό».
«Η ανώτερη χαρά βγαίνει από τη θυσία. Μόνον όταν θυσιάζεται κανείς συγγενεύει με τον Χριστό, γιατί ο Χριστός είναι θυσία».
«Ο Θεός από εμάς θέλει μόνο την προαίρεση και την αγαθή διάθεση που θα την εκδηλώνουμε με το λίγο φιλότιμο αγώνα μας και την συναίσθηση της αμαρτωλότητάς μας. Όλα τα άλλα μας δίνει εκείνος».
«Όποιος κουράζεται για τον πλησίον του από καθαρή αγάπη, ξεκουράζεται με την κούραση! Αυτός που αγαπάει τον εαυτό του και τεμπελιάζει, κουράζεται με το να κάθεται!»
«Πνευματική πρόοδος υπάρχει, εκεί που υπάρχει η αίσθηση ότι όλα είναι χάλια».
«Όσο ζει ο άνθρωπος έχει δικαίωμα να δίνει πνευματικές εξετάσεις. Μετεξεταστέος δεν υπάρχει. Ας αγωνιστούμε να πιάσουμε έστω την πνευματική βάση για να περάσουμε στον παράδεισο».
«Μακάριοι είναι όσοι έχουν στην καρδιά τους άξονα τον Χριστό και περιστρέφονται χαρούμενοι γύρω από το άγιο όνομά του, νοερώς και αδιαλείπτως».
«Στον ουρανό δεν ανεβαίνει κανείς με το κοσμικό ανέβασμα, αλλά με το πνευματικό κατέβασμα. Μόνο έτσι, βαδίζοντας «χαμηλά», χωράει από την στενή πύλη του παραδείσου».
«Δεν μπορούν να μας συμφιλιώσουν με τον Θεό τόσο οι σωματικοί αγώνες και οι κόποι, όσο η συμπάθεια της ψυχής και η φιλανθρωπία και η προς τον πλησίον αγάπη».
«Η αγάπη μας πρέπει να είναι ίδια προς όλους. Μόνο τότε είναι αγάπη Θεού. Κάτω από αυτήν τα πάντα λυγίζουν. Δίπλα της όλα λειώνουν».
«Όταν έχουμε αυτογνωσία, τότε γίνεται η «πνευματική διάσπαση» του ατόμου μας. Έτσι απελευθερώνεται η ενέργεια και ξεπερνάμε την βαρύτητα της φύσεώς μας και διαγράφουμε πνευματική τροχιά».
«Στην εποχή μας, δυστυχώς η λογική κλόνισε την πίστη και γέμισε τις ψυχές με αμφιβολίες. Έτσι, επόμενο είναι να στερούμαστε τα θαύματα, γιατί το θαύμα ζείται και δεν εξηγείται».
«Μην έχουμε εμπιστοσύνη στον εαυτό μας. Η αυτοπεποίθηση είναι εμπόδιο στη Θεία Χάρη. Όταν αναθέτουμε τα πάντα στο Θεό, αυτός «υποχρεώνεται» να μας βοηθήσει».
«Ελέγχοντας το κακό, δε βγαίνει τίποτε. Παρουσιάζοντας όμως το καλό, ελέγχεται από μόνο του το κακό. Μόνο με καλά παραδείγματα ελέγχονται όσοι έκαναν μόδα την αμαρτία!»
«Πνευματική ωριμότητα είναι να πιστέψουμε ότι δεν κάνουμε τίποτε! Μόνο μέσα στην ταπεινή κατάσταση της απογοητεύσεως από τον εαυτό μας κρύβεται η καλή πνευματική κατάσταση».
«Ο Θεός δεν επιτρέπει καμιά θλίψη και κανένα κακό, αν μέσα απ’ αυτά δεν βγει κάτι καλύτερο από αυτό που εμείς ανθρώπινα θεωρούσαμε ότι είναι το παν!»
«Η μεγαλύτερη αρρώστια είναι η υπερηφάνεια, η οποία μας μετέφερε από τον παράδεισο στη γη και από τη γη προσπαθεί να μας πάει στην κόλαση».
«Εάν θέλεις να «πιάσεις» τον Θεό, για να σε ακούσει, όταν προσευχηθείς, γύρισε το κουμπί στη ταπείνωση, γιατί σ’αυτήν την συχνότητα εργάζεται ο Θεός».
«Δεν πρέπει να αποφεύγουμε την αμαρτία για να μην πάμε στην κόλαση, αλλά από αγάπη και φιλότιμο για να μην λυπήσουμε τον ευεργέτη μας Χριστό».
«Εκείνος που για να πιστέψει στο Θεό ζητά θαύματα, δεν έχει αρχοντιά. Για το Θεό αυτό έχει αξία.. Να αγαπήσουμε τον Θεό μόνο και μόνο επειδή είναι αγαθός».
«Οι αγνοί λογισμοί εξαγνίζουν την ψυχή μας και αχρηστεύουν τα όπλα του δαίμονος της πορνείας, διότι μέσα στο αγνό σώμα διατηρείται η αγνή ψυχή και στην οποία παραμένει η Θεία Χάρις».
«Τίποτα δεν γίνεται χωρίς την πρόνοια του Θεού, και όπου υπάρχει η πρόνοια του Θεού, σίγουρα αυτό που συμβαίνει, όσο πικρό κι αν είναι, θα φέρει ωφέλεια στην ψυχή».
«Φροντίστε να γεμίσετε τη κασέτα της καρδιά σας τώρα που είστε νέοι. Γιατί αλλιώς, όταν γεράσετε, ανάμεσα από βυζαντινή μουσική θ’ ακούγονται και μπουζούκια».
«Ο Θεός βοηθάει και δεν αδικεί! Βλέπει πιο πέρα και τον ενδιαφέρει, σαν καλός πατέρας, να μας έχει κοντά του στον παράδεισο. Γι’ αυτό δίνει δοκιμασίες σ’ αυτή τη ζωή».

27 Απρ
Χωρίς κατηγορία

ΝΗΣΤΕΙΑ ΚΑΙ ΑΣΚΗΣΙΣ (ΜΕΡΟΣ Γ) – Αρχιμανδρίτης Επιφάνιος (ΕΥΘΥΒΟΥΛΟΥ)

Τό πνεῦμα τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας δέν ἔρχεται μέ τήν νηστεία νά ἐξαφανίση τό ἀνθρώπινο σῶμα, πού εἶναι «ναός τοῦ ἐν ἡμῖν Ἁγίου Πνεύματος». Ἀντίθετα μάλιστα φροντίζει τό σῶμα, ἐκτός τῶν ἄλλων καί μέ τήν νηστεία. Ἡ ἰατρική ἐπιστήμη γνωρίζει τήν ἀξία τῆς νηστείας καί τήν ἐπιβάλλει σάν μέσο θεραπευτικό σχεδόν ὅλων τῶν ἀσθενειῶν. Πέραν ὅμως ἀπό τή σημασία πού ἔχει ἡ νηστεία ἤ δίαιτα στήν ἰατρική ἐπιστήμη καί στή φυσιολογία ἤ φυσική ὑγιεινή, στό χῶρο τῆς Ὀρθοδοξίας ἔχει ἄλλες μεταφυσικές διαστάσεις. Σάν ἀποξένωση τοῦ ἀνθρώπου ἀπό τό κακό καί τήν ἁμαρτία ἀφ’ ἑνός καί σάν ὑπακοή ἀπό τῶν τροφῶν ἀφ’ ἑτέρου, ἀποτελεῖ μοναδικό καί ἀποτελεσματικό μέσο πνευματικό-θεραπευτικό πολλῶν ἀσθενειῶν, ὄχι μόνο σωματικῶν, ἀλλά καί τῶν ψυχικῶν. Εἶναι αὐτονόητον, ὅτι δέν πρέπει ἡ νηστεία, ὡς ἀποχή ἀπό τά φαγητά νά ὑπερβαίνη τά ὅρια τῶν δυνάμεων τοῦ κάθε ἀνθρώπου. «Σοῦ οὖν ἡ νηστεία μέτρον ἐχέτω» (Μέγας Ἀθανάσιος). Γιαυτό κι’ ὁ Μέγας Βασίλειος λέει ὅτι «ἐγκράτεια ἀρίστη ἡ ἑκάστῳ μετρουμένη πρός τήν τοῦ σώματος δύναμιν».

Ὁ Πνευματικός, προικισμένος μέ τό χάρισμα τῆς διακρίσεως, θά βρῆ τό μέτρο γιά τόν καθένα χωριστά. Δέν θά ἐπιβάλη π.χ. αὐστηρή νηστεία στόν φυματικό ἤ στόν ἀναιμικό. Θά χρειαστεῖ ἴσως πολλές φορές νά ἀπαγορεύση τελείως τή νηστεία ἀπό τά φαγητά στίς περιπτώσεις πού ἐπιβάλλεται τοῦτο ἀπό λόγους ὑγείας. Ὁ Μέγας Βασίλειος λέει ὅτι ἐάν ὁ Χριστιανός νηστεύει ὑπερβολικά, περισσότερο ἀπό τή σωματική του ἀντοχή, ὑπάρχει κίνδυνος νά καταπέση ἄῤῥωστος στό κρεββάτι καί νά μή μπορεῖ συνεπῶς νά ἐπιτελέση ἄλλα σπουδαῖα ἔργα. Ὁ χρυσοῦς τή γλώσσα καί τό στόμα Ἅγιος Χρυσόστομος, ἐπίσης ὑπογραμμίζει: «Τόν μέν γάρ νηστεύονταν εἰκός καί συγγνώμης τυχεῖν, σώματος ἀσθένεια προβαλλόμενον, τόν δέ μή διορθώσαντα αὐτοῦ τά πλημμελήματα, ἀμήχανον ἀπολογίας τυχεῖν.» Δηλαδή, ὁ ἄνθρωπος πού ἀναγκάζεται νά μήν νηστεύση ἐξ αἰτίας τῆς ἀσθενικῆς του κράσεως, θά τύχῃ συγγνώμης. Ἀλλ’ ἐκεῖνος πού δέν θά συγχωρεθῆ (διορθωθεῖ), θἆναι ἀναπολόγητος. Ἡ ἀπόλαυση ἄφθονης καί λιπαρῆς τροφῆς δημιουργεῖ στήν ψυχή ἀναθυμιάσεις, πού σάν ἕνα πυκνό νέφος καπνοῦ ἐμποδίζουν τόν νοῦν ν’ ἀντικρύση τίς ἐλλάμψεις τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Πλήν ὅμως, ἡ ἄσκηση πρός ἐν-Χρίστωση ἔχει καί τή θετική της ὄψη. Παράλληλα μέ τόν ἀγῶνα γιά τήν ἀπαλλαγή μας ἀπό τά διάφορα πάθη, ἐπιδιώκει καί τήν ἀπόκτηση τῶν χριστιανικῶν ἀρετῶν, πού ὁδηγοῦν (πρός) «θεοειδῆν ἕξιν». Καθώς μᾶς μυοῦν οἱ φιλοκαλικοί μας δάσκαλοι, «πρός τῇ καθάρσει τῶν μοχθηρῶν ἕξεων καί τῆς κτήσεως τῶν ἀρετῶν». Πέραν δηλαδή, ἀπό τήν κάθαρσή μας ἀπό κακές συνήθειες, τά πάθη, ἀπό τά ὁποῖα αἰχμαλωτίζεται τό λογιστικό τῆς ψυχῆς, ὀφείλουμε νά ἀποκτήσουμε καί ἀρετές πού κοσμοῦν τόν ἔνθεο βίο. Εἶναι αὐτό πού διατυπώνει πολύ ἐπιγραμματικά ὁ Προφητάναξ Δαβίδ: «Ἔκκλινον ἀπό κακοῦ καί ποίησον ἀγαθόν». (Ψαλμ. 33, 15΄. 36, 27΄). «Σοφῶς οὖν καί ἐντέχνως προσάγων ἡμᾶς εἰς ἀρετήν, τήν ἀναχώρησιν τῆς κακίας ἀρχήν ἐποιήσατο τῶν καλῶν. Εἰ γάρ εὐθύς προέβαλέ σοι τά τέλεια, ἀπώκνησαν ἄν πρός τήν ἐγχείρησιν· νῦν δέ τοῖς εὐληπτοτέροις σε προσεθίζει, ἵνα κατατολμήσῃς τῶν ἐφεξῆς. Κλίμακι γάρ προσεοικέναι φαίην ἄν ἔγωγε τῆς εὐσεβείας τήν ἄσκησιν… Ὥστε δεῖ τούς εἰσαγομένους πρός τόν κατ’ ἀρετήν βίον τοῖς πρώτοις βαθμοῖς ἐπιβάλλειν τό ἴχνος, κἀκεῖθεν ἀεί τῶν ἐφεξῆς ἐπιβαίνειν, ἕως ἄν πρός τό ἐφικτόν ὕψος τῇ ἀνθρωπίνῃ φύσει διά τῆς κατ’ ὀλίγον προκοπῆς (διακοπῆς) ἀναβῶσιν.» (Μέγας Βασίλειος, “Ὁμιλία εἰς τόν πρῶτον Ψαλμόν»).

Ἀρχιμανδρίτης Ἐπιφάνιος (ΕΥΘΥΒΟΥΛΟΥ)

24 Μαρ
Χωρίς κατηγορία

25η Μαρτίου 1821 – 25η Μαρτίου 2021

25 Μαρτιου 2021! 200 χρόνια από την ένδοξη ηρωϊκή καί ευλογημένη εκείνη μέρα της κήρυξης της Επανάστασης των σκλαβωμένων Ελλήνων κατά του Τούρκου δυνάστη. 200 Χρόνια που οι Έλληνες ύψωσαν τη σημαία της λεβεντιάς, της παλλικαριάς και της αυτοθυσίας για να διεκδικήσουν αυτά που για 400 χρόνια τους στερούσε βάναυσα ο Τούρκος κατακτητής. Με αγώνες και θυσίες μπήκαν όλοι στον αγώνα με ένα σκοπό, τη λευτεριά της πατρίδας τους. Μέρα με τη μέρα, σπιθαμή με σπιθαμή η σκλαβωμένη ελληνική γη έπαιρνε ανάσα ελευθερίας. Οι αγωνιστές με το αίμα τους πορφύρωσαν το δέντρο της Ελευθερίας και αυτό μεγάλωσε, έβγαλε φύλλα, βλαστούς και άνθη και οι Έλληνες μπορούσαν πλέον να χαρούν τη λευτεριά τους. «Στην διάρκεια της τουρκοκρατίας η Εκκλησία κατόρθωσε να επιβιώσει. Και όσο η Εκκλησία επιβίωνε, το Έθνος δεν μπορούσε να πεθάνει», τονίζει εμφαντικά ο γνωστός Βυζαντινολόγος Στήβεν Ράνσιμαν.

Στον ιερό τούτο αγώνα, συμπαραστάτες και βοηθοί όλοι. Άνδρες, γυναίκες και παιδιά. Η φλόγα της λευτεριάς σιγόκαιε άσβεστη για 400 χρόνια στα στήθια του Έλληνα. Παρά τις δυσκολίες ελληνόπουλα μάθαιναν στα κρυφά την Ιστορία και την Γλώσσα τους. Μέσα στα «Κρυφά Σχολειά» αναμμένο πάντα το καντήλι της πίστης και της ελπίδας.  Υπέρ Πίστεως και Πατρίδος, μάθαιναν τα ελληνόπουλα. Υπέρ Πίστεως και Πατρίδος βροντοφώναζαν οι Έλληνες, μόνοι και αβοήθητοι στις ράχες και τα κορφοβούνια. «Μόνοι των οι Έλληνες εφρόντιζον διά την Παιδείαν, η οποία συνίστατο εις το να μανθάνουν τα κοινά γράμματα [στοιχειώδης εκπαίδευση] και ολίγην αριθμητικήν ακανόνιστον. Εν ελλείψει δε διδασκάλου ο ιερεύς εφρόντιζεν περί τούτου. Όλα αυτά εγίνοντο εν τω σκότει και προφυλακτικά από τους Τούρκους». (Φώτιος Χρυσανθακόπουλος [Φωτάκος], υπασπιστής του Θ. Κολοκοτρώνη, 1829, Απομνημονεύματα περί της Ελληνικής Επαναστάσεως, τόμος Α, σελ.36. εκδ Εταιρείας Πελοποννησιακών Σπουδών, Αθήνα 1974)

Το δικό μας «Κρυφό Σχολειό», https://kryfoscholio.ac.cy/ που πήρε το όνομα του προς τιμήν εκείνων των «Κρυφών Σχολειών» που γέννησαν ήρωες και ελεύθερους Έλληνες, αλλιώς προγραμμάτιζε να τιμήσει τα 200 χρόνια. Δυστυχώς όμως τα μέτρα κατά της πανδημίας και το κλείσιμο των Σχολείων στην πόλη μας δεν μας επιτρέπουν παρά ελάχιστα. Ανάμεσα στα ελάχιστα ας συμπεριληφθεί και ο «Ύμνος για τα Κρυφά Σχολειά» που γράφτηκε ειδικά για την φετινή γιορτή.

Με την ευκαιρία των 200 χρόνων λοιπόν, θα ήταν τιμή μας και θα έδινε μεγάλη χαρά στα παιδιά μας, να ακουστεί ο ύμνος αυτός και από την δική σας συχνότητα.

Σας ευχαριστούμε για την όλη συνεργασία και συναντίληψη,

Με εκτίμηση,

Διεύθυνση,  Εκπαιδευτικοί και  Μαθητές του «Κρυφού Σχολειού» 

23 Μαρ
Άρθρο

ΝΗΣΤΕΙΑ ΚΑΙ ΑΣΚΗΣΙΣ (ΜΕΡΟΣ Β’) – Αρχιμανδρίτης Επιφάνιος (ΕΥΘΥΒΟΥΛΟΥ)

Στά λειτουργικά βιβλία τῆς Ἐκκλησίας μας καί στήν ἀκραιφνῆ καί καθάρεια διδαχή τῶν φωτόμορφων Πατέρων τῆς Ὀρθοδοξίας, ἀλλ’ ἐν ταυτῷ, καί στήν γλωσσοπυρόμορφο Ὑμνολογία μας, βρίσκουμε τίς βιωματικές ἀπαντήσεις-ἐμπειρίες στό τί εἶναι Νηστεία σ’ ὅλες τίς ἐκφάνσεις καί (γιά) νά μᾶς διεγείρει γιά ἐπέκεινα προεκτάσεις. Βρίσκουμε νά μᾶς μεθᾶ τό ἀπαύγασμα τῆς δόξης τοῦ Θεοῦ, γενόμενοι «ἐπόπται τῆς Ἐκείνου μεγαλειότητος». Νηστεία εἶναι ἡ μίμηση τῆς ζωῆς τοῦ γλυκύτατου μας Ἰησοῦ, πού ἔγινε ὑπάκουος στό Θεό καί οὐράνιο Πατέρα «μέχρι θανάτου, θανάτου δέ σταυροῦ» (Φιλίππ. Β΄, 8). Νηστεία εἶναι «ἡ τῶν ἀγγέλων ὁμοίωσις», «ἡ τῶν δικαίων ὁμόσκηνος», ἡ «τροφός τῶν ἀρετῶν», ὁ «τοῦ βίου σωφρονισμός», ἡ «πρός Θεόν παρῤῥησία». Βοηθεῖ τόν ἄνθρωπο νά κυριεύση καί κατάρχῃ τίς ἐπιθυμίες τῆς σάρκας, νά νεκρώσῃ τά «μέλη ἐπί τῆς γῆς», νά μορφωθῆ εἰς Χριστόν, νά χαλιναγωγήσῃ καί μεταστοιχειώσῃ τά ψεκτά καί ἀνυπότακτα πάθη του, νά διεγερθῇ καί νά ποθήσῃ τά πνευματικά, νά ὑψωθῇ σέ ὕψη θείας ἀναβάσεως, ἐπιτύχῃ τήν ἐν-θέωση τῶν πάντων! Ἡ νηστεία πού εἶναι σύμφωνη μέ τό Εὐαγγέλιο τοῦ Χριστοῦ, δηλαδή ἡ Ὀρθόδοξη νηστεία εἶναι «χαλινός παθῶν». Σβήνει ὅλα τά πεπυρωμένα μέλη τοῦ πονηροῦ. Ξεριζώνει μέσα ἀπό τήν καρδιά τοῦ ἀνθρώπου κάθε κακίαν, καθώς εὔστοχα ὑπογραμμίζει ψάλλουσα ἡ Ἐκκλησία μας.

Μέ τήν νηστεία ὁ Θεόπτης Μωϋσῆς ἀξιώθηκε νά βρεθῃ «ἐνώπιος ἐνωπίῳ» καί νά συνομιλήσῃ μέ τόν Θεό. Οἱ Ἅγιοι τρεῖς Παῖδες μετέβαλαν τήν φλόγα τῆς καμίνου σέ δρόσον «ἀερμών». Ὁ δέ Ἅγιος Προφήτης Δανιήλ ἔφραξε στόματα λεόντων. Ὄχι βέβαια μέ τή φαρισσαϊκή νηστεία, ἀλλά μ’ ἐκείνη τήν νηστεία πού μᾶς ὑπέδειξεν ὁ Ἴδιος ὁ Θεάνθρωπος Χριστός, καί δέν περιορίζεται στήν ἀλλαγή τῶν φαγητῶν ἤ στήν ἀποχή ἀπό ὁρισμένες τροφές. Ἐάν τώρα ἕνας κωλύεται γιά λόγους ὑγείας, ἐγκυμοσύνης, θηλασμοῦ, ὀστεοπώρωσης, ἡπατίτιδας κ.ἄ. δέν γίνεται πνευματικός τοῦ ἑαυτοῦ του, ἀλλά παρουσιάζει τίς δυσκολίες του στό Μυστήριο τῆς Ἐξομολογήσεως καί κάνει ὑπακοή. Ὁ Μέγας Βασίλειος μᾶς παροτρύνει πατρικά λέγοντάς μας: «Νηστείας καί ἱλασμοῦ ὁ καιρός, οὐ μόνον τῆς τῶν βρωμάτων ὑπακοῆς, ἀλλά καί τῆς τῶν ἁμαρτιῶν ἀπαλλαγῆς. Ἀπαλλάξαντες τοίνυν ἑαυτούς ἀπό πάσης ἁμαρτίας, προθύμως νηστεύσωμεν», (Μεγάλου Βασιλείου, Περί νηστείας, Λόγος Γ΄). Γιατί, ὅπως εὔστοχα τονίζει ὁ Μέγας Πατέρας τῆς Ἐκκλησίας μας, «οὐκ ἐξαρκεῖ καθ’ ἑαυτήν ἡ ἀποχή τῶν βρωμάτων πρός τήν ἐπαινετήν νηστείαν, ἀλλά νηστεύσωμεν νηστείαν δεκτήν εὐάρεστον τῷ Θεῷ. Ἀληθής νηστεία ἡ τοῦ κακοῦ ἀλλοτρίωσις, ἐγκράτεια γλώσσης, θυμοῦ ὑπακοή, ἐπιθυμιῶν χωρισμός, καταλαλιᾶς, ψεύδους, ἐπιορκίας. Ἡ τούτων ἔνδεια νηστεία ἐστιν ἀληθής».

Αρχιμανδρίτης Επιφάνιος (ΕΥΘΥΒΟΥΛΟΥ)

18 Μαρ
Χωρίς κατηγορία

ΝΗΣΤΕΙΑ ΚΑΙ ΑΣΚΗΣΙΣ (ΜΕΡΟΣ Α’) – Αρχιμανδρίτης Επιφάνιος (ΕΥΘΥΒΟΥΛΟΥ)

 Νηστεία εἶναι ἡ τροφός τῶν ἀρετῶν. Πλήν ὅμως, ὄχι στέρηση τροφῶν -ἄρνηση- μή τό ἕνα μή τό ἄλλο, ἀλλ’ ἐγκράτεια. Ὁλοπρόθυμη ὑπακοή καί συμμόρφωση μέ τό θέλημα τοῦ Πλάστη καί Θεοῦ μας. Κατά τόν μακαριστό Γέροντα Σωφρόνιο, ἡ ὑπακοή εἶναι ἡ βάση τῆς Ὀρθοδόξου ἀσκήσεως. Σύμφωνα μέ τό Γραφικό Λόγιο, πού διαβάζουμε στό Α΄ βιβλίο τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης, τήν Γένεση, «οὐ φάγεσθε ἀπ’ αὐτοῦ ἤ δ’ ἄν ἡμέρᾳ φάγεσθαι ἀπ’ αὐτοῦ, θανάτῳ ἀποθανεῖσθε» (Γεν. 3΄ 17). Σκοπός τῆς ἀπαγορεύσεως αὐτῆς εἶναι ἡ ἄσκηση τῆς τελείωσης μέσῳ τῆς αὐθυπέρβασης τῆς φιλαυτίας καί τοῦ “ἐγώ” μας. Ἀλλ’ ὅμως ἡ νηστεία δέν εἶναι αὐτοσκοπός. Οὔτε ξεκομμένη σώζει. Εἶναι μέσο τῆς μεγάλης ἁλυσίδας τῶν ἀρετῶν. Καί οἱ δαίμονες “νηστεύουν”. Δέν τρῶνε καθόλου!, ἀλλ’ δέν ἠμποροῦν νά σωθοῦν, καθότι δέν κάνουν τό θέλημα τοῦ Θεοῦ, οὔτε ἐργάζονται πρός δόξαν Θεοῦ.

Ἀκόμα, διδασκόμαστε ἀπό τά ἀποφθέγματα τῶν Πατέρων τῆς Ἐρήμου, νά μήν εἴμαστε σωματοκτόνοι, ἀλλά παθοκτόνοι!… Γιαυτό, πέρα ἀπό τό εἶδος, ποσότητα καί πνεῦμα, ποιοῦντες ἐλεημοσύνη, μέ τήν πλατειά σημασία τῆς λέξης – “πλουτοῦτες κατά Θεόν” ποὖναι τό 90% τοῦ νοήματος τῆς νηστείας καί μόλις τό 10% ἡ νηστεία τῶν τροφῶν. «Νηστευέτωσαν χεῖρες, πόδες, ὦτα (ἀκοή), ὀφθαλμοί…» [Ἅγιος Ἰωάννης Χρυσόστομος]. Γιαυτό λοιπόν, ὁ σκοπός τῆς ἀπαγόρευσης εἶναι ἡ τελείωση τοῦ ἀνθρώπου. Ὁ Θεός, τοῦ προσφέρει τήν εὐκαιρία νά ἀσκήση τά θεόσδοτά του προσόντα (τήν λογικότητα καί τό αὐτεξούσιο) καί νά φτάση στήν κατά Χάριν Θέωση. Τό μέσο εἶναι ἡ σωστική ὑπακοή. Ἡ ἐλεύθερη καί ἀνεκβίαστη τήρηση τῆς ἐντολῆς τῆς νηστείας. Τό δέντρο καί ἡ ἀπαγόρευση, λένε οἱ Πατέρες τῆς Ὀρθοδοξίας εἶναι «ὕλη στό αὐτεξούσιο τοῦ ἀνθρώπου».

Αρχιμανδρίτης Επιφάνιος (ΕΥΘΥΒΟΥΛΟΥ)

04 Μαρ
Χωρίς κατηγορία

Ο Όσιος Σωφρόνιος του Έσσεξ ***ΝΕΟ ΒΙΒΛΙΟ***

Διακαής πόθος τοῦ Ὁσίου Σωφρονίου ἦταν νά βιώσουν ὅλοι οἱ ἄνθρωποι τήν πνευματική κατάσταση τοῦ Ὁσίου Σιλουανοῦ τοῦ Ἀθωνίτου καί ἡ προτροπή του νά βροῦν τήν θεολογική ἔκφραση στήν ἐμπειρία ἐκείνη πού δόθηκε στόν Ἅγιο Σιλουανό διαγράφεται ἔντονη σέ κάθε σχεδόν σύγγραμμά του!… Ταυτόχρονα ὁ ἴδιος δήλωνε πώς “τό ὑπόδειγμα τοῦ ἁγίου Σιλουανοῦ, κοντά στόν ὁποῖο ὁ Θεός ἐπέτρεψε νά ζήσω ὀκτώ χρόνια, ἡ συχνή ἐπικοινωνία καί συνομιλία μέ αὐτόν ἄφησαν ἐπάνω μου τήν σφραγῖδα του”.  Παράλληλα τόνιζε πώς ὁ Ἅγιος Σιλουανός ἄνοιξε γι’ αὐτόν νέους ὁρίζοντες στήν πνευματική ζωή: “προσπαθῶ σέ ὅλα νά ἔχω τήν συνείδηση τοῦ Γέροντα Σιλουανοῦ, τοῦ μεγάλου αὐτοῦ θεολόγου”,  τονίζοντας πώς “γιά μᾶς εἶναι εὐλογία πού εἴμαστε παιδιά τοῦ μεγάλου Σιλουανοῦ”…
«…Αὐτή ἡ ὄψη, ἡ ὅραση, ἡ θέα τοῦ Θεοῦ “καθώς ἐστι”, αὐτή εἶναι πού κατέστησε τόν Γέροντα “τόν θεολόγο τοῦ ἀκτίστου Φωτός”, αὐτή ἦταν ἡ θερμουργός αἰτία τῆς ταυτίσεώς του μέ ὅλη τήν ἀνθρωπότητα, πού τόν κινοῦσε σέ ἱκεσία γιά ὅλο τόν κόσμο… “Μοῦ εἶναι δύσκολο νά σᾶς ἀφήσω, ἀλλά τρέφω τήν ἐλπίδα ὅτι μέσῳ αὐτοῦ τοῦ βιβλίου, ὅπως καί μέ τά ἄλλα βιβλία μου, θά μπορέσετε νά δεῖτε τήν “βαθεία” καρδία μου καί τήν σκέψη μου, πού προσπάθησα νά ἐκφράσω μέ τόν λόγο μου πού γέννησαν ἡ προσευχή καί τά δάκρυα. Κάθε φορά πού ἐπιθυμεῖτε, μπορεῖτε, διαβάζοντας, νά εἶστε μαζί μου στό ἐπίπεδό τοῦ πνεύματος, προπάντων ἄν αὐτό τό εἶδος κοινωνίας συνοδεύεται ἀπό τήν ἀντίστοιχη προσευχή”». ( Ἰδιόχειρο σημείωμα τοῦ Ὁσίου Σωφρονίου ἀπευθυνόμενο σέ ὅλους ἐκείνους πού ἀγάπησε ἡ ψυχή του καί πού  βρέθηκε ἐπιμελῶς τοποθετημένο σέ ἕνα προσωπικό του ἀνάτυπο τοῦ βιβλίου του «Ὀψόμεθα τόν Θεό καθώς ἐστι»).
Περισσότερα θά βρεῖτε στό νεοκδοθέν βιβλίο
τῆς Χαραλαμπίας Χαραλάμπους
«Ο ΟΣΙΟΣ ΣΩΦΡΟΝΙΟΣ ΤΟΥ ΕΣΣΕΞ»
Ἔκδοση τοῦ  Ὀρθόδοξου Πνευματικοῦ Κέντρου Λεμεσοῦ
Σκληρόδετο, 340 σελίδες, 17  Χ 25 ἑκ.
Ζητεῖστε το ἀπό τό Βιβλιοπωλεῖο «ΤΟ ΒΥΖΑΝΤΙΟ»,
E-Shop: VIZANTIO.COM, Τηλ. 99451195
Τιμή: €20
#vizantio #vizantio_bookshop
25 Φεβ
Χωρίς κατηγορία

26 Φεβρουαρίου – Εορτή Αγίας Φωτεινής της Σαμαρείτιδας

Γνωριμία μέ τούς Ἁγίους μας!  Λίγα λόγια γιά τόν βίο τῆς Μεγαλομάρτυρος Φωτεινῆς, τῶν δύο γυιῶν της καί τῶν πέντε ἀδελφῶν της

Ἡ συνάντηση τῆς Σαμαρείτιδας μέ τόν Ἰησοῦ στό πηγάδι τοῦ Ἰακώβ, ὅπου πῆγε νά ἀντλήσει νερό, ὑπῆρξε συγκλονιστική. Ἡ ὑπόσχεσή Του ὅτι θά τῆς ἔδινε νά πιῆ τό «ὕδωρ τό ζῶν» καί ἡ ἀποκάλυψή Του ὅτι «ἐγώ εἰμί ὁ λαλῶν σοι», ἀναφέρεται ἐν ἐκτάσει στό κατά Ἰωάννην Εὐαγγέλειο (Δ´, 5-42) καί εἶναι γνώριμη σέ ὅλους τούς Χριστιανούς. Τό ὄνομά πού εἶχε πρίν τήν γνωριμία της μέ τόν Χριστό δέν μᾶς διασώθηκε. Ἴσως γιατί πρίν γνωρίσει ὁ ἄνθρωπος τόν Χριστό μπορεῖ νά ἀναπνέει, νά τρώει, νά διαβιεῖ, ἀλλά στήν οὐσία δέν ζεῖ, γιατί Ζωή εἶναι ὁ Χριστός καί ἔτσι ὅ,τι κάνει κάποιος χωρίς Χριστό εἶναι καταδικασμένο νά μήν ἔχει ζωή.

Ἡ Σαμαρείτιδα λοιπόν γνώρισε τόν Χριστό καί ἡ ζωή της ἄλλαξε. Ἡ ψυχή της γνώρισε τόν Κύριό της καί ἔγινε ζῶσα! Με τήν Ἀνάληψη τοῦ Κυριου καί τήν κάθοδο τοῦ Ἁγίου Πνεύματος κατά τήν μέρα τῆς Πεντηκοστῆς βαφτίστηκε ἀπό τούς Ἁγίους Ἀποστόλους καί πῆρε τό ὄνομα Φωτεινή. Μαζί της βαφτίστηκαν καί οἱ δύο γυιοί της καί οἱ πέντε ἀδελφές της. Ἀπό τήν στιγμή ἐκείνη, ἡ ζωή της ἀφιερώθηκε ἐξ ὀλοκλήρου στήν διάδοση τοῦ Εὐαγγελίου τοῦ Χριστοῦ. Ἔγινε ὁλοφώτεινη λαμπάδα καί σκορποῦσε παντοῦ τό φῶς τοῦ Χριστοῦ. Ἀγωνιζόταν, παρά τίς κακουχίες καί τίς πολλές δυσκολίες, νά μεταφέρει τό μήνυμα τῆς Ἀνάστασης σέ κάθε γωνιά τῆς γῆς, σέ κάθε ἄνθρωπο. Γι᾽ αὐτό ζοῦσε καί γι᾽ αὐτό ἀνέπνεε. Αὐτό ποθοῦσε καί αὐτό καθοδηγοῦσε τά βήματά της. Ξεκινώντας ἀπό τήν πόλη Συχάρ, ἀπό ὅπου καταγόταν, πάρα πολλοί ἔγιναν Χριστιανοί ἀπό τό κήρυγμά της. Στήν συνέχεια ταξίδεψε σέ γειτονικές πόλεις καί χωριά, ἀλλά καί στήν Συρία, στήν Φοινίκη, στήν Παλαιστίνη, στήν Αἴγυπτο, στήν Καρχηδόνα, στήν Καρθαγένη τῆς Βορείου Ἀφρικῆς καί τελικά στήν Ρώμη. Ἀκούραστοι καί φλογεροί συνοδοιπόροι της σέ αὐτά τά ἱεραποστολικά της ταξίδια ἦταν κυρίως οἱ δύο γυιοί της, Βίκτωρας καί Ἰωσῆς, ἀλλά καί οἱ ἀδελφές της:  Ἀνατολή, Φωτώ, Φωτίς, Παρασκευή καί Κυριακή. Γιά τήν δράση της αὐτή ἡ Ἐκκλησία μας τήν ὀνόμασε Ἰσαπόστολο. Ὁ πρωτότοκος γυιός της Βίκτωρας, λόγῳ τῆς ἡρωϊκῆς του δράσης στόν πόλεμο κατά τῶν Ἀράβων, διορίστηκε ἀπό τόν Νέρωνα ἀρχιστράτηγος, ὁ ὁποῖος τόν ἔστειλε νά ἐξοντώσει τούς Χριστιανούς στήν Ἰταλία, χωρίς νά γνωρίζει πώς καί ὁ ἴδιος ἦταν Χριστιανός. Ἐκεῖ ὁ Βίκτωρας κατήχησε πολλούς εἰδωλολάτρες κάνοντάς τους Χριστιανούς.

Ὁ Δούκας Σεβαστιανός προσπαθοῦσε ἐπίμονα νά πείσει τόν Βίκτωρα νά μήν παρακούσει τόν Αὐτοκράτορα, ἀλλά νά δεῖ τό συμφέρον του καί νά τιμωρήσει τούς Χριστιανούς γιά νά γίνει εὐάρεστος στόν Αὐτοκράτορα καί νά πείσει καί τήν μητέρα του νά σταματήσει τό κήρυγμα. Τόν συμβούλευσε μάλιστα ἄν θέλει νά πιστεύει στόν Χριστό νά τό κάνει κρυφά. Ὅμως λέγοντας αὐτά ἔχασε τό φῶς καί τήν λαλιά του. Μετά ἀπό 3 μέρες ἀναφώνησε πώς ΕΝΑΣ εἶναι ὁ ἀληθινός Θεός καί αὐτός εἶναι ὁ Θεός τῶν Χριστιανῶν. Μετά ἀπό αὐτό ζήτησε καί κατηχήθηκε ἀπό τόν Βίκτωρα, βαφτίστηκε Χριστιανός καί ἀφοῦ ἐπανέκτησε τό φῶς του ἄρχισε καί αὐτός νά κηρύττει τόν Χριστό. Ὅμως ἡ δράση τους αὐτή καθώς καί τό ἱεραποστολικό ἔργο τῆς Ἁγίας Φωτεινῆς ἔγινε ταχύτατα γνωστό στόν Νέρωνα, ὁ ὁποῖος ἐξαγριωμένος, τούς κάλεσε νά μεταβοῦν ἀμέσως στή Ρώμη μαζί μέ ὅλους τούς Χριστιανούς. Στήν κρίσιμη αὐτή στιγμή ὁ Κύριος παρουσιάστηκε στούς Χριστιανούς γιά νά τούς ἐνθαρρύνει στόν ἀγῶνα τους. Ἀπευθυνόμενος στόν Βίκτωρα τοῦ εἶπε πώς ἀπό τώρα καί στό ἑξῆς θά λέγεται Φωτεινός, διότι σέ πολλούς θά μεταδώσει τό φῶς τοῦ Εὐαγγελίου, συμβουλεύοντάς τον ἐπίσης νά στηρίξει τόν Σεβαστιανό τήν ὥρα τοῦ μαρτυρίου, διότι θά εἶναι μακάριος ὅποιος ἀγωνιστεῖ καί ὑπομείνει μέχρι τέλους. Στήν Ρώμη ὁ Νέρωνας μεταχειρίστηκε ὅσα δόλια μέσα καί ὅσα βασανιστήρια μποροῦσε γιά νά τούς μεταπείσει. Ὅμως κανένα μαρτύριο, ὅσο φρικτό καί ἄν ἦταν, δέν μπόρεσε νά λυγίσει τούς Μάρτυρες. Ἀντίθετα, βλέποντας οἱ εἰδωλολάτρες τήν μεγάλη τους πίστη, ἀλλά καί τό ὅτι μετά ἀπό κάθε μαρτύριο, ἡ ὑγεία τους ἀποκαθίστατο μέ θαυ-μαστό τρόπο παρά τά ἀλλεπάλληλα καί βάναυσα χτυπήματα μέ κοφτερά μαχαίρια καί βαρειά σίδερα, πολλοί ζητοῦσαν νά βαφτιστοῦν.

Μπροστά σέ ὅλα τοῦτα τά θαυμαστά, ὁ Αὐτοκράτορας ἀντί νά καμφεῖ, νά μετανοήσει καί νά προσκυνήσει τόν ἀληθινό Θεό διέταξε νά κλείσουν τούς ἀνδρες στή φυλακή καί τίς γυναῖκες σέ ὁλόχρυσο κουβούκλιο μέ σκοπό νά τίς δελεάσει νά ἀρνηθοῦν τόν Χριστό. Στήν προσπάθειά του αὐτή μάλιστα σκέφτηκε καί ἔφερε συνεργό τήν γυναίκα του. Ὅμως ἡ Ἁγία Φωτεινή δέν ἄργησε νά πείσει τήν ἴδια, καθώς καί τίς ὑπηρέτριές της νά βαφτιστοῦν Χριστιανές. Μάλιστα ἡ γυναίκα του, πού ὀνομάστηκε Ἀνθούσα, πρόσταξε μίαν ἀπό τίς ὑπηρέτριές της νά μοιράσει στούς φτωχούς ὅλα τά χρυσά καί τά χρήματα πού ὑπῆρχαν στό κουβούκλιο. Αὐτό ἦταν ἀρκετό νά ἐξοργίσει ἀκόμα περισσότερο τόν Αὐτοκράτορα, πού διέταξε καί τούς ἔκλεισαν ὅλους σέ ἕνα πυρακτωμένο καμίνι πού ἔκαιγε ἐπί 7 ἡμέρες καί νά τούς ἀφήσουν μέσα σέ αὐτό 3 μέρες πιστεύοντας πώς ἔτσι τά ὀστᾶ τους θά γινόντουσαν στάχτη. Ὠ τοῦ θαύματος ὅμως ὅταν ἀνοίχτηκε το καμίνι   οἱ Μάρτυρες σῶοι καί ἀβλαβεῖς, σάν ἄλλοι Τρεῖς Παῖδες, ἐδόξαζαν τόν Θεό. Μετά ἀπό αὐτό ὁ Αὐτοκράτορας προσκάλεσε ἕναν διάσημο μάγο γιά νά δώσει σέ ὅλους τό πλέον δυνατό δηλητήριο. Μέ τήν ἐπίκληση ὅμως τοῦ ὀνόματος τοῦ Χριστοῦ κανένας δέν ἔπαθε τίποτε, ἐνῶ ὁ μάγος κατάπληκτος βαφτίστηκε Χριστιανός παίρνοντας  τό ὄνομα Θεόκλητος. Δέν ἄργησε ὅμως νά μαρτυρήσει καί αὐτός. Ἀκολούθησαν περισσότερα φρικτά βασανιστήρια, ἀλλά καί πάλιν οἱ Μάρτυρες ἔμεναν ἄθικτοι. Τότε, ἀφοῦ τούς τύφλωσε, τούς ἔριξε στή φυλακή γιά τρία χρόνια περικυκλωμένους ὥστε νά πεθάνουν ἀπό τίς ταλαιπωρίες καί τά βάσανα. Ἐκεῖ τούς ἐπισκέφθηκε ὁ Κύριος, τούς ἔδωσε θάρρος καί τούς εὐλόγησε. Τά βασανιστήρια πού ἀκολούθησαν εἶναι ἀδύνατον νά περιγραφοῦν ἀλλά καί πάλιν ἀπερίγραπτη καί ἄξια θαυμασμοῦ εἶναι ἡ πίστη καί ἡ ἀνδρεία τῶν Μαρτύρων, οἱ ὁποῖοι, ἀφοῦ τούς ἐγδαραν καί τούς ἀπέκοψαν μέρη τοῦ σώματός τους, ὁδηγήθηκαν μέσῳ τοῦ θανάτου στίς ἀγκάλες τοῦ Χριστοῦ, πού τόσο ἀγάπησαν, ἐνῶ μέσα ἀπό τά πολλά τους παθήματα δοξάστηκε τό ὄνομα τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ καί πολλοί εἰδωλολάτρες βαφτίστηκαν καί ἔγιναν Χριστιανοί.

Εἴθε ἡ Ἁγία Φωτεινή καί ὅσοι μαρτύρησαν μαζί της νά πρεσβεύουν καί γιά μᾶς νά ἀγαπήσουμε τόν Χριστό σέ αὐτά τά δύσκολα χρόνια τῆς μεγάλης ἀποστασίας. Ἀμήν.

Παναγιώτα Σκόφιλτ

29 Ιαν
Παιδική Γωνιά

30 Ιανουαρίου – Εορτή 3 Ιεραρχών

Τρείς Ιεράρχες , τρείς επιφανείς Άγιοι και Θεολόγοι. Βασίλειος ο Μέγας, Ιωάννης ο Χρυσόστομος, Γρηγόριος ο Θεολόγος.
Ο Άγιος Βασίλειος (Καισαρείας) , θεωρείται πατέρας της εκκλησίας και ένας εκ των μεγαλυτέρων θεολόγων της ορθόδοξης εκκλησίας. Σ΄αυτόν αποδίδεται η ‘‘Θεία Λειτουργία” του Μεγάλου Βασιλείου. Η συμβολή του στην ανάπτυξη των γραμμάτων και της φιλανθρωπίας του , τον κατέστησαν ως μία απο τις μεγαλύτερες μορφές της Χριστιανικής Παράδοσης.
Ο Ιωάννης ο Χρυσόστομος  όταν μιλούσε , η γλώσσα του  ” έσταζε μέλι ” καθώς ήταν ρήτορας δυνατός. Αφιέρωσε τη ζωή του στην ανάπτυξη της φιλανθρωπίας . ‘Ηταν επίσης υπόδειγμα ασκητή . Ασκούσε σκληρή κριτική στους Αυτοκράτορες οι οποίοι τελικά τον καταδίκασαν και τον εξόρισαν. ‘Ομως η φήμη του ήταν μεγαλύτερη αφού θεωρείται απο όλες τις Χριστιανικές ομολογίες , Άγιος .
Ο Γρηγόριος γνωστός και με το προσωνύμιο “Θεολόγος”, ήταν οπαδός των γραμμάτων φανατικός. Επιθυμούσε να γεφυρώσει το χάσμα μεταξύ ελληνόφωνων και λατινόφωνων θεολόγων. Η επιρροή του στην Τριαδική του θεολογία θεωρείται τόσο σημαντική που έγινε γνωστός ως ”Τριαδικός Θεολόγος”.
Οι τρεις Ιεράρχες πρόσφεραν τεράστια πνευματικά ωφέλη στους Έλληνες Χριστιανούς Ορθοδόξους μέσω των κειμένων και της διδασκαλίας τους.  Η συμβολή τους στην σύνδεση του Ελληνισμού και της Ορθοδοξίας έπαιξε καθοριστικό ρόλο στο να καθιερωθεί η 3οη Ιανουαρίου ως εορτή των Ελληνικών Γραμμάτων.
Απολυτίκιο:
Τούς Τρεῖς Μεγίστους Φωστῆρας τῆς Τρισηλίου Θεότητος,
τούς τήν οἰκουμένην ἀκτῖσι δογμάτων θείων πυρσεύσαντας,
τούς μελιῤῥύτους ποταμούς τῆς σοφίας,
τούς τήν κτίσιν πᾶσαν θεογνωσίας νάμασι καταρδεύσαντας,
Βασίλειον τόν Μέγαν, καί τόν Θεολόγον Γρηγόριον,
σύν τῷ κλεινῷ Ἰωάννη, τῷ τήν γλῶτταν Χρυσοῤῥήμονι,
πάντες οἱ τῶν λόγων αὐτῶν ἐρασταί, συνελθόντες ὕμνοις τιμήσωμεν·
αὐτοί γάρ τῇ Τριάδι, ὑπέρ ὑμῶν ἀεί πρεσβεύουσιν.
24 Ιαν
Παιδική Γωνιά

Φιλαναγνωσία στα παιδιά -Η χαρά της ανάγνωσης βιβλίων

Στις 30 Ιανουαρίου είναι η γιορτή των τριών Ιεραρχών, η γιορτή των γραμμάτων, η γιορτή των βιβλίων. Τα τελευταία χρόνια έχει δυστυχώς παρατηρηθεί μείωση των παιδιών που διαβάζουν βιβλία. Τα παιδιά μας καθημερινά βομβαρδίζονται από αμέτρητες πληροφορίες μέσω διαδικτύου και ξεχνούν την χαρά που μπορεί να τους προσφέρει η ανάγνωση ενός παιδικού βιβλίου. Υποχρέωση των γονιών είναι να βοηθήσουν τα παιδιά να ανακαλύψουν τη χαρά της ανάγνωσης. Η φιλαναγνωσία καλλιεργείται από πολύ μικρές ηλικίες. Από την βρεφική ηλικία το παιδί αντιλαμβάνεται το βιβλίο ως ένα παιχνίδι. Η πρώτη προσέγγιση του παιδιού με το βιβλίο θα ήταν καλό να γίνει μέσω εικονογραφημένων παραμυθιών. Τα παιδιά ακούγοντας κατ‘ αρχήν παραμύθια και αργότερα διαβάζοντας τα , ασκούνται γλωσσικά, εμπλουτίζουν το λεξιλόγιο τους, ακονίζουν το μυαλό τους, μαθαίνουν να επικοινωνούν με τον εαυτό τους και με τους άλλους. 

Υπάρχουν κάποια χαρακτηριστικά σημεία όπου οι γονείς μπορούν να βοηθήσουν τα παιδιά τους να απολαμβάνουν τη χαρά του διαβάσματος : 

1)  Συχνά τα παιδιά μας ζητούν να διαβάσουμε δεύτερη και τρίτη φορά ένα βιβλίο. Μπορεί για μας να είναι αρκετά βαρετό αλλά για τα παιδιά είναι μια πολύ συχνή ανάγκη. Κάθε φορά που το παιδί ακούει την ιστορία, εστιάζει την προσοχή του σε διαφορετικά σημεία. Εξ‘ άλλου τα παιδιά χρειάζονται περισσότερο χρόνο για να επεξεργαστούν τις πληροφορίες που παίρνουν. 

2)  Να ξεκινήσουμε να διαβάζουμε στα παιδιά από την βρεφική ηλικία. Όσο πιο νωρίς, τόσο το καλύτερο. Να διαλέγουμε βιβλία με ζωντανές χαρούμενες εικόνες. 

3)  Η ώρα του διαβάσματος να είναι ώρα απόλαυσης. Το διάβασμα στην αγκαλιά του μπαμπά ή της μαμάς, θα το βοηθήσει να συνδέσει το διάβασμα με όμορφες στιγμές και να ενισχύσει τη σχέση γονιού – παιδιού.

4)  Ο καλύτερος τρόπος να αγαπήσει το παιδί τα βιβλία είναι η μίμηση. Όταν βλέπει τους γονείς να διαβάζουν βιβλία καθημερινά, πολύ πιθανόν να τους μιμηθεί. 

5) Να αφήνουμε τα παιδιά να διαλέγουν το βιβλίο που θα αγοράσουν. Αυτό θα αυξήσει τον ενθουσιασμό τους για το διάβασμα. 

6)  Αν το παιδί είναι μεγάλο, τότε θα ήταν καλό να έχει επιλογή ανάμεσα από καινούργια βιβλία με σύγχρονα θέματα που αντιμετωπίζει καθημερινά. 

Το βιβλίο συμβάλλει στην πνευματική ανάπτυξη και στην συγκρότηση της προσωπικότητας των παιδιών. Επιπλέον, το βιβλίο μεταδίδει πολιτισμικές αξίες, διαμορφώνει ήθος, χαρακτήρα και συνείδηση.  Το βιβλίο είναι γέφυρα που ενώνει τους λαούς.  Αλήθεια, ποιο παιδί δεν θέλει να βάλει το δικό του πετραδάκι σ‘ αυτή τη γέφυρα;

Το βιβλιοπωλείο ¨Το Βυζάντιο¨ προσφέρει ωφέλιμα βιβλία που θα αφήσουν υπέροχες αναμνήσεις στα παιδιά και θα τα συντροφεύουν σ’ όλη τους τη ζωή. Επίσης υπάρχουν βιβλία για δασκάλους και κατηχητές.

Για παραγγελίες: vizantio.com

13 Ιαν
Άρθρο, Άρθρο, Άρθρο, Άρθρο, Άρθρο, Άρθρο, Άρθρο, Άρθρο, Άρθρο

14 Ιανουαρίου – Εορτή Αγίας Νίνας της Ισαποστόλου

Η Αγία Νίνα (ή Νίνω) γεννήθηκε στην Καππαδοκία από ευσεβείς γονείς. Συγγενεύει με τον Άγιο Γεώργιο τον Τροπαιοφόρο. Ο πατέρας της Ζαβουλών ήταν στρατιωτικός. Η μητέρα της Σωσάννα, ήταν αδελφή του Επισκόπου Ιεροσολύμων Ιουβεναλίου. Ο πατέρας της έγινε, με την συγκατάθεση της συζύγου του, μοναχός στην έρημο του Ιορδάνη. Η μητέρα της Αγίας Νίνας πήγε ως διακόνισσα στο Ναό της Αναστάσεως. Έτσι την Αγία Νίνα την παρέδωσαν στην Γερόντισσα Νιοφόρα, για να την αναθρέψει.

Όταν η Αγία Νίνα μελετούσε το Ευαγγέλιο και έφθασε στο κεφάλαιο που αναφερόταν στην σταύρωση του Χριστού, διερωτήθηκε που βρίσκεται η πορφύρα του Κυρίου. Της είπαν, κατά την παράδοση, ότι αυτή φυλασσόταν στην πόλη Μιτσχέτη της Γεωργίας. Τη μετέφερε εκεί ο ραβίνος, ο οποίος την είχε παραλάβει από το στρατιώτη που την κέρδισε στην κλήρωση κάτω από τον Σταυρό του Χριστού.

Η Αγία Νίνα με πόθο παρακάλεσε την Παναγία να την αξιώσει να πάει στην Γεωργία, για να προσκυνήσει τον χιτώνα του Κυρίου Ημών Ιησού Χριστού. Η Παναγία άκουσε την προσευχή της και εμφανίσθηκε στον ύπνο της. Της είπε να πάει στην Γεωργία για να κηρύξει το Ευαγγέλιο. Επίσης της πρόσφερε ένα Σταυρό από κληματόβεργες, που θα ήταν η ασπίδα προστασίας της και θα την φύλαγε. Η Αγία ξύπνησε και είδε στα χέρια της το θαυμαστό Σταυρό. Τον ασπάσθηκε, έκοψε μια κοτσίδα από τα μαλλιά της, την έπλεξε στον Σταυρό και πήγε να συναντήσει το θείο της Επίσκοπο Ιουβενάλιο, ο οποίος της έδωσε την ευχή του. Έτσι μετά από εντολή της Παναγίας, κήρυξε το Ευαγγέλιο στη Γεωργία, τον 3ο αιώνα μ.Χ. Η Αγία βρήκε τον χιτώνα του Χριστού, στον κήπο των ανακτόρων και εκεί ανήγειρε το Ναό του Αγίου Στύλου.

Η Αγία Νίνα κοιμήθηκε ειρηνικά. Ανακηρύχθηκε Αγία και Ισαπόστολος από την Εκκλησία για τις υπηρεσίες που πρόσφερε στον Χριστιανισμό. Είναι η προστάτιδα Αγία της Γεωργίας Το όνομά της (Nino στα Γεωργιανά) φέρουν οι περισσότερες γυναίκες της Γεωργίας.
Το τίμιο λείψανό της παραμένει άφθαρτο. Η μνήμη της εορτάζεται στις 14 Ιανουαρίου.

Ἀπολυτίκιον:
Ήχος πλ α’ . Τον συνάναρχον λόγον
Ως ωραίοι οι πόδες σου οι ζηλώσαντες ακολουθήσαι ταίς τρίβοις των αποστόλων Χριστού, Νίνα σκεύος Παρακλήτου παμφαέστατον’ όθεν τιμώντες σε πιστώς, Γεωργίας φρυκτωρέ φωτόλαμπρε, σε αιτούμεν’ ημών τα σκότη λιταίς σου της αγνωσίας πόρρω σκέδασον.

24 Δεκ
Χωρίς κατηγορία

25 Δεκεμβρίου – Χριστούγεννα

Τα Χριστούγεννα είναι η ημέρα που η Aγία Ορθόδοξη Εκκλησία μας εορτάζει την κατά σάρκα γέννηση του Υιού του Θεού εκ της Υπεραγίας Θεοτόκου στο σπήλαιο της Βηθλεέμ της Ιουδαίας. Από τότε , αρχίζει και η εκκλησιαστική μας ιστορία. Αυτή η φανέρωση του Θεού εν σαρκί, αυτή η γέννηση του Θεού ως ανθρώπου, είναι ένα πάρα πολύ σημαντικό γεγονός. Aν εξαιρέσει κανείς τον Ευαγγελισμό προς την Παρθένο Μαρία που προηγήθηκε, στην ουσία σηματοδοτεί την έναρξη της σωτηριώδους οικονομίας και των γεγονότων που οδήγησαν τον άνθρωπο στην λύτρωση από την αμαρτία και στη δυνατότητα της αναστάσεως και της θεώσεως.

Ο Θεός εφανερώθη εν σαρκί, ο Θεός Λόγος έλαβε σώμα, έγινε άνθρωπος. Και αυτό ακριβώς το Θεανθρώπινο γεγονός είναι εκείνο που εμείς εορτάζομε τα Χριστούγεννα. Το συγκεκριμένο γεγονός είναι η κατά σάρκα γέννηση του Ιησού Χριστού ως ανθρώπου.

Εκείνος που προαιώνια γεννήθηκε από τον Πατέρα ανεξήγητα, γεννιέται σήμερα από παρθένα υπερφυσικά. Το πώς, το γνωρίζει η χάρη του Αγίου Πνεύματος. Εμείς μόνο τούτο μπορούμε να πούμε: Πως αληθινή είναι και η ουράνια γέννησή του, αδιάψευστη είναι και η επίγεια. Αλήθεια είναι ότι γεννήθηκε Θεός από Θεό, αλήθεια είναι και ότι γεννήθηκε άνθρωπος από παρθένα. Στον ουρανό είναι ο μόνος που γεννήθηκε από τον Πατέρα μόνο, γιος Του μονογενής. Και στη γη είναι ο μόνος που γεννήθηκε από την Παρθένο μόνο, γιος της μονογενής.

Ἀπολυτίκιον
Ἡ γέννησίς σου Χριστὲ ὁ Θεὸς ἡμῶν, ἀνέτειλε τῷ κόσμῳ, τὸ φῶς τὸ τῆς γνώσεως· ἐν αὐτῇ γὰρ οἱ τοῖς ἄστροις λατρεύοντες, ὑπὸ ἀστέρος ἐδιδάσκοντο, σὲ προσκυνεῖν, τὸν Ἥλιον τῆς δικαιοσύνης, καὶ σὲ γινώσκειν ἐξ ὕψους ἀνατολήν, Κύριε δόξα σοι.

Κοντάκιον
Ἡ Παρθένος σήμερον, τὸν ὑπερούσιον τίκτει, καὶ ἡ γῆ τὸ Σπήλαιον, τῷ ἀπροσίτῳ προσάγει. Ἄγγελοι μετὰ Ποιμένων δοξολογοῦσι· Μάγοι δὲ, μετὰ ἀστέρος ὁδοιποροῦσι· δι᾽ ἡμᾶς γὰρ ἐγεννήθη, Παιδίον νέον, ὁ πρὸ αἰώνων Θεός.

12345